Ο Κωνσταντίνος Κωστόπουλος εξιστορεί πώς βρέθηκε στον «δρόμο» του αυτό το επάγγελμα, αλλά και πόσο σκληρά δούλεψε ο ίδιος για να καταξιωθεί στον δύσκολο αυτό κλάδο…
Σε μια συνέντευξη του που παραχώρησε στον Αχιλλέα Ροδίτη για την εφημερίδα “Αχαϊκή Πολιτεία” και που φιλοξενεί και το Patrasmagazine.gr
του Αχιλλέα Ροδίτη |
Μέσα σε λίγα χρόνια άλλαξε όλη η ζωή του! Μέσα όμως από σκληρή δουλειά και τρομερή συνέπεια, για κάτι το οποίο «βρέθηκε» στο δρόμο του και το αγάπησε αμέσως.
Έχει ήδη ταξιδέψει… από τον βόρειο ως το νότιο πόλο και από την Αυστραλία ως τις ΗΠΑ, όπως επίσης, έχει βρεθεί σχεδόν σ’ όλο το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της ευρωπαϊκής ηπείρου, έχοντας σταθερό συμβόλαιο συνεργασίας με μια από τις κορυφαίες εταιρείες στην παροχή υπηρεσιών του κλάδου του.
Ο λόγος, για τον μοναδικό Πατρινό και έναν από τους 17 με 18 Έλληνες ειδικά εκπαιδευμένους πτυχιούχους και διεθνώς διαπιστευμένους, «Μπάτλερ»!
Η «Πολιτεία» συνάντησε τον 46χρονο Κωνσταντίνο Κωστόπουλο, πατέρα δύο μικρών παιδιών, από την Πάτρα, στο πλαίσιο μιας ακόμα παρουσίας του στην πόλη. Λίγο μετά από το τελευταίο του ταξίδι στην Αυστραλία και λίγο πριν από την επόμενη αναχώρηση του για υπηρεσία, για χώρα της Βαλτικής.
Η ιστορία του πραγματικά κεντρίζει το ενδιαφέρον ειδικά αφού αφορά έναν χώρο τον οποίο γνωρίζουμε ως «λέξη» αλλά δεν ξέρουμε τίποτα παραπάνω για αυτό και φαντάζει σ’ όλους μας ως κάτι «μακρινό» και «ξενικό», κυρίως άκρως… Βρετανικό.
Κι όμως, οι Έλληνες «Μπάτλερ» συγκαταλέγονται στους πιο δημοφιλείς και απ’ τους κορυφαίους παγκοσμίως. Κι όταν λέμε… οι Έλληνες «Μπάτλερ» ουσιαστικά εννοούμε αυτή την ομάδα των περίπου είκοσι «Μπάτλερ» που ανάμεσα της είναι κι αυτός ο μοναδικός Πατρινός, ο Κωνσταντίνος Κωστόπουλος.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ
Για τον Κωνσταντίνο, όλα ξεκίνησαν στην Μύκονο, το 2015. Εργαζόταν ως σερβιτόρος, δουλειά που ασκούσε μαζί και με άλλες στην Πάτρα, κάνοντας όσα περισσότερα μεροκάματα μπορούσε για να ανταπεξέλθει σ’ εκείνες τις τόσο δύσκολες εποχές. Εργαζόταν στην Μύκονο όταν ένας φίλος του, του είπε ότι ένα γραφείο αναζητούσε Μπάτλερ για μια δεξίωση σε βίλλα που θα δινόταν για ένα βράδυ.
«Τότε εγώ είπα… ‘Μπάτλερ’; Τι είναι αυτό…;», μας λέει ο Κωνσταντίνος ο οποίος όμως απάντησε καταφατικά στον φίλο του και τελικά πήγε για να καλύψει το πόστο.
Και συνεχίζει την ιστορία του: «Τα πήγα καλά και το γραφείο μου πρότεινε να με στείλει και σ’ άλλη δουλειά. Δέχθηκα και με έστειλαν σε ένα δείπνο με κάποιον απ’ το Αζερμπαϊτζάν, ο οποίος είχε μαζί του και τον προσωπικό του Μπάτλερ. Κι αυτό με τη σειρά του με μύησε στον χώρο αυτό, βλέποντας ότι ήμουν συνεπής και σωστός σε αυτά που έπρεπε να κάνω». Κάπως έτσι, ο Κωνσταντίνος άρχισε να μαθαίνει τα κατατόπια και αποφάσισε να επενδύσει πάνω σε αυτό…
ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ…
Μόνο που η αφοσίωση και η ικανότητα δεν αρκούσαν, αν δεν υπήρχε και αντίστοιχος τίτλος σπουδών. «Έτσι, με το που γύρισα στην Πάτρα γράφτηκα σε ιδιωτικό ΙΕΚ, και μάλιστα στην Θεσσαλονίκη, που συνεργαζόταν με αντίστοιχη Βρετανική σχολή». Κατάφερε να πάρει το δίπλωμα, στη συνέχεια όμως πήγε στην Σχολή για να εμπλουτίσει περισσότερο τις γνώσεις του.
«Εκεί είσαι έγκλειστος και εκπαιδεύεσαι σε όλες τις λεπτομέρειες ενός τόσο απαιτητικού επαγγέλματος το οποίο μόνο εύκολο δεν είναι…», επισημαίνει ο Κωνσταντίνος. Όμως ο τίτλος σπουδών που έλαβε και από εκεί ήταν το «διαβατήριο» του για την περαιτέρω επαγγελματική του εξέλιξη.
Η ΕΡΓΑΣΙΑ…
Οι δουλειές άρχισαν να παρουσιάζονται η μία μετά την άλλη. Προφανώς η απαραίτητη προϋπόθεση για αυτό ήταν ότι σε κάθε «αποστολή» του, (η οποία ήταν… μια ακόμα «εξέταση» κάθε φορά), κέρδιζε την εμπιστοσύνη των προϊσταμένων του για όσα μπορούσε να κάνει. Έτσι οι συμφωνίες και τα συμβόλαια με σημαντικές προσωπικότητες του κόσμου, δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους και ο ίδιος άρχισε να ταξιδεύει απ’ το ένα μέρος του πλανήτη στο άλλο, αναλαμβάνοντας αποστολές δίπλα σε σημαντικά πρόσωπα.
«Έχω ταξιδέψει από την Ιαπωνία και την Αυστραλία ως το Ντουμπάι, τον βόρειο και τον νότιο πόλο, την Αργεντινή, τη βόρεια Ευρώπη, τον Καναδά…», μας λέει. Μας δείχνει μάλιστα και προσωπικές φωτογραφίες που έχει τραβήξει μέσα από πλοίο σε θαλάσσιος ελέφαντες, σε φώκιες, αρκούδες και σε σημεία που, όπως λέει χαρακτηριστικά, «δεν θα είχαν δει ποτέ τα μάτια μου αν δεν είχα αγαπήσει αυτό το επάγγελμα».
Τονίζει ότι κάθε «αποστολή», σημαίνει πως είναι μια συμφωνία εργασίας για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, από 10 έως 15 ημέρες περίπου. Μετά, επιστρέφει πάλι πίσω στην βάση του, στην Πάτρα, στην οικογένειά του, μέχρι να αναχωρήσει για το επόμενο του ταξίδι. «Για παράδειγμα, τώρα ήμουν στην Αυστραλία, γύρισα, είμαι στο σπίτι μου και θα φύγω για την Βαλτική στα τέλη του μηνός, για να επιστρέψω ξανά λίγο μετά τα μέσα Αυγούστου και να ξαναφύγω προς τις αρχές Σεπτεμβρίου», σημειώνει ο Κωνσταντίνος, προσθέτοντας ότι έχει εργασιακό πλάνο τουλάχιστον ως το τέλος του έτους.
Και μέχρι τότε, θα έχει ήδη διαμορφωθεί το πλάνο καθηκόντων του για το επόμενο τρίμηνο με τετράμηνο, μέχρι δηλαδή, την Άνοιξη του 2024. Όσο βέβαια για τις αμοιβές, δεν μίλησε με νούμερα, χαμογελώντας όμως μας απάντησε ότι είναι… «πολύ πολλαπλάσιες ενός βασικού μέσου μισθού στην Ελλάδα…».
ΤΙ ΕΙΝΑΙ… «ΜΠΑΤΛΕΡ»;
«Μπάτλερ» δεν είναι να ξέρεις να σερβίρεις με ειδικούς τρόπους, να είσαι δίπλα σ’ έναν άνθρωπο ακολουθώντας κατά γράμμα όλο το πρωτόκολλο συμπεριφοράς του Savoir vivre το οποίο εννοείται ότι πρέπει να το έχεις κάνει βίωμα σου.
«Δεν πληρώνεσαι για αυτά, κυρίως. Πληρώνεσαι για να βρίσκεις παντού λύσεις για εκείνον για τον οποίο εργάζεσαι. Και για να ξέρεις, πώς να ΜΗΝ βλέπεις και να ΜΗΝ ακούς… Αλλά και για να βρει ξανά στην θέση του, ο ιδιοκτήτης, ένα αντικείμενο που μπορεί να κάνει από 10 ευρώ ως και 10 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια, πληρώνεσαι, για την εμπιστοσύνη που αποπνέεις, την εχεμύθεια, την συνέπεια και την αφοσίωση σου σ’ αυτό που κάνεις», τονίζει
