Συνέντευξη στην Παρασκευή Δημοπούλου
Ίσως είναι η μοναδική συνέντευξη του Νίκου Οικονομόπουλου που μιλά εκτενώς για τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε και που ούτε μια στιγμή δεν ξέχασε. Οι σχέσεις του με την Πάτρα και την Κ. Αχαΐα εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα στενές.
Και όταν λέμε οι «σχέσεις» του, εννοούμε με τους ανθρώπους. Ο Νίκος παραμένει ίδιος σε όλα του!
Η μεγάλη καλλιτεχνική του επιτυχία δεν έχει αλλοιώσει ούτε στο ελάχιστο τον άνθρωπο Νίκο.
Όπως άλλωστε λέει και ο ίδιος στη συνέντευξή του: «Εγώ δεν άλλαξα καθόλου»!
Ίσως και γι’ αυτή του την αυθεντικότητα, πέρα από την ξεχωριστή φωνή και παρουσία του, είναι τόσο αγαπητός από όλους …
Η αρχή…
Το ξεκίνημά του είναι γνωστό. Ξεχώρισε αμέσως στο πανελλήνιο μέσα από τη συμμετοχή του στο talentshow του Alpha, «DreamShow». Απέδειξε στον κόσμο και την κριτική επιτροπή ότι άξιζε να κατακτήσει την πρώτη θέση, τον Δεκέμβριο του 2006. Η λαμπρή του πορεία μετράήδησχεδόν μια δεκαετία και με τη βεβαιότητα ότι «θα είναι εδώ» για πάραπολλά χρόνια ακόμα!
Οι συνεργασίες…
Έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας Γιάννη Πάριο, Σταμάτη Γονίδη, Γιάννη Πλούταρχο, Βασίλη Καρρά, , Πέγκυ Ζήνα, Δέσποινα Βανδή, Έλλη Κοκκίνου κ.α.
Τα τραγούδια…
Όλα γίνονται επιτυχίες και οι δίσκοι του πλατινένιοι. Ενώ τα video στο επίσημο κανάλι του Νίκου Οικονομόπουλου στο Vevo καταγράφουν εκατομμύρια χτυπήματα!
Νίκο, μάλλον είναι η πρώτη συνέντευξη που δίνεις σε έντυπο της Πάτρας και χρόνια μετά την μεγάλη σου επιτυχία. Το πόσο αγαπητός είσαι στη γενέτειρα σου είναι κάτι αναμφισβήτητο. Πως αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Νιώθω οικεία,νιώθω όπως παλιά. Όπως ερχόμουν παλιά από την Αχαγιά στην Πάτρα,έτσι και τώρα. Δεν υπάρχει κάποια διαφορά. Ξέρεις,εγώ δεν άλλαξα! Κάποιοι άλλοι ίσως αλλάζουν συμπεριφορά απέναντι μου,είτε καλή, είτε κακή. Πάντως δεν έχω παράπονο. Ειδικά στην Πάτρα και από εκεί που είμαι ο κόσμος με αγαπά παρά πολύ.
Έχεις τους ίδιους φίλους με παλιά;
Ναι. Μιλώ με τους συμμαθητές μου. Ετοιμάζουμε και συναντήσεις, reunion, βρισκόμαστε όλοι μαζί στην Αχαγιά για να τα πούμε από κοντά. Εκεί που πηγαίναμε σχολείο, στο δημοτικό και το γυμνάσιο.
Γεννήθηκες και μεγάλωσες λοιπόν εδώ. Περιέγραψε μου την ζωή σου στα πρώτα χρόνια της…
Γεννήθηκα στην Πάτρα και μεγάλωσα στην Κ. Αχαΐα. Ήταν ο παππούς και η γιαγιά εκεί. Αλλά έφυγα πολύ μικρός, από τα 17 μου. Δηλαδή 17 χρόνια έζησα εδώ. Μετά τραγουδούσα σε όλη την Ελλάδα. Στην Αθήνα ζω τα τελευταία χρόνια.
Ο λόγος που έφυγες ήταν η συμμετοχή σου στο Dream Show ;
Όχι. Ο λόγος ήταν το τραγούδι. Έφυγα 17 ετών. Στο DreamShow πήγα στα 23 μου.
Το DreamShowήταν ένα πολύ επιτυχημένο reality. Δυστυχώς βλέπουμε ότι πλέον τα reality δεν έχουν την ίδια δυναμική και απήχηση στον κόσμο. Τι φταίει;
Υπάρχουν βέβαια ακόμα αλλά όντως δεν έχουν την ιδία απήχηση. Ίσως γιατί τότε συμμετείχαν με ελληνικά τραγούδια κατά 90%.
Στην Αθήνα πια, και μετά την ανάδειξη σου από το DreamShow, πόσο εύκολο ήταν το ξεκίνημα;Το πρώτο βήμα;
Εύκολο δεν είναι τίποτα. Δουλεύεις πολύ, όποια δουλειά και αν επιλέξεις. Για να πετύχεις θέλει σκληρή δουλειά. Δεν είναι τίποτα εύκολο. Άντε πήρες ένα μικρόφωνο και τραγούδησες ή είπες ένα ωραίο τραγούδι και κάτι έγινε; Όχι , όχι! Έχει πολύ άγχος,πολλή πίεση, πολλή προσοχή σε πολλά πράγματα.
Υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι, πιο παλιοί από τον χώρο του τραγουδιού, που σε βοήθησαν;
Ότι κερδίζεις , το κερδίζεις πιστεύω μόνος σου. Με τις δυνατότητές σου. Με τη σκληρή δουλειά σου. Δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ κανένας να σε πάρει και να σε βάλει στη θέση που θες εσύ να είσαι. Για να φτάσεις εκεί που εσύ θες, που έχεις πιστέψει ότι θα φτάσεις πρέπει να το κάνεις μόνος σου. Πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου. Στα δικά σου τα ποδαράκια και τα χεράκια, αυτή είναι η αλήθεια. Τώρα, αν υπήρξαν και άνθρωποι που γνώρισα στην πορεία μου μέχρι τώρα,οι οποίοι έχουν πει καλές κουβέντες και με έχουν αγαπήσει σαν άνθρωπο ή σαν τραγουδιστή, αυτό είναι άλλο θέμα.
Θα ήθελες να ξεχωρίσεις κάποιον;
Όχι , δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον συγκεκριμένα. Έχω συνεργαστεί με παρά πολλούς καλλιτέχνες και ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά. Είτε είναι μεγάλος,είτε μικρός.
Το πρώτο τραγούδι “Κοίτα να μαθαίνεις…” ! Με αυτό αγαπήθηκες και το έκανες να γίνει μότο στα στόματα όλων. Πες μου το πρώτα πράγμα που έκανες ή ένιωσες…
Τι να σου πω ! Χαιρόμουν τόσο πολύ όταν το τραγουδούσα με τον κόσμο στο μαγαζί. Μεγάλη χαρά. Πάντα όταν κάνεις κάτι καινούργιο είναι μεγάλη χαρά, όταν έχει τέτοια επιτυχία και το αγαπάει ο κόσμος.
Είσαι ένα λαϊκό είδωλο 30 ετών. Αλήθεια, έπιασες ποτέ τον εαυτό σου να νιώθει έπαρση;
Όχι, ποτέ. Είμαι απόλυτος σε αυτό που σου λέω. Έτσι ήμουν,έτσι είμαι και έτσι θα είμαι πάντα. Δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ αυτό.
Απασχολείς συχνά τα Media με δηλώσεις σου που παραπέμπουν σε έναν «άντρα παλιάς κοπής». Προσωπικά ο Νίκος Οικονομόπουλος πότε πιστεύει ότι μια γυναίκα αξίζει την “Κατάθεση Ψυχής” ;
Όταν την αξίζει (γέλια)! Ο καθένας αναζητά μια γυναίκα για τα δικά του θέλω, για τα δικά του πιστεύω. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, δεν ήμαστε όλοι ίδιοι . Εγώ θέλω έναν άνθρωπο στη ζωή μου, την δεδομένη στιγμή που θα τον θέλω , να μπορούν να συμβαδίζουν πάνω από όλα οι απόψεις μας για τη ζωή, οι σκέψεις μας.Τώρα με πιάνεις εξ απροόπτου γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω σχέση και δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι συγκεκριμένο. Όταν θα γνωρίσω τον άνθρωπο που θα είμαι καλά μαζί του, θα μείνω μαζί του.
Τι σχέση έχεις με τη θρησκεία; Πιστεύεις στο Θεό;
Παρά πολύ.
Με την οικογένεια; Ονειρεύεσαι να δημιουργήσεις; Έχω μάλιστα διαβάσει πως έχεις δηλώσει ότι θες τρία παιδιά. Έτσι είναι;
Ποιος άνθρωπος δεν θέλει να κάνει οικογένεια;Φυσικά και το θέλω πάρα πολύ!
Όλο αυτό που ακούμε τελευταία γύρω από το σύμφωνο συμβίωσης, με την οικογένεια να μπαίνει σε πιο ελευθέρους- μοντέρνους τρόπους, τι αίσθηση σου δημιουργεί εσένα;
Παρασκευή μου δεν πρόκειται ένας άνθρωπος να αλλάξει τον κόσμο. Ούτε θέλω να το κάνω , ούτε μπορώ. Εγώ θα κάνω αυτό που θέλω για τον δικό μου εαυτό . Το τι κάνει ο καθένας είναι δικό του θέμα.
Διαπιστώνεις αλλαγές στον τρόπο που επιλέγει ο κόσμος να διασκεδάσει , λόγω κρίσης;
Μα δεν χρειάζεται να το διαπιστώσεις μόνο από τις ώρες που διασκεδάζει ο κόσμος. Όλη η καθημερινότητα έχει επηρεαστεί. Και εμείς που κάνουμε αυτό το έργο έχουμε επηρεαστεί από τον κόσμο και την άσχημη ψυχολογία λόγω κρίσης. Όλα είναι μια αλυσίδα.
Νίκο,πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να είχαμε κάνει σαν λαός για όλη αυτή τη κατάσταση και δεν το έχουμε κάνει ;
Δεν μπορώ να σου πω ένα πράγμα,γιατί είναι τόσα πολλά που θέλει πολλή κουβέντα…
Έχεις πει σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι στο μέλλον δεν θα υπάρχει λαϊκός τραγουδιστής. Το πιστεύεις ακόμα;
Ναι. Αν συνεχίσουν έτσι τα νέα παιδιά, να μην τραγουδούν λαϊκά τραγούδια,εσύ τι πιστεύεις; Θα υπάρχει λαϊκός τραγουδιστής στο μέλλον;
Η συμβουλή σου στα νέα παιδιά που διαθέτουν ταλέντο στο λαϊκό είναι να μην στρέφονται σε άλλα ειδή προκειμένου να έχουν πιο γρήγορη αναγνώριση;
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Το τι θες να κάνεις στη ζωή σου εξαρτάται μόνο από εσένα. Αν εσύ θες να είσαι λαϊκός τραγουδιστής και έρθουν πέντε άνθρωποι και σου πουν, «όχι, θα πεις αυτό το τραγούδι που είναι ξένο» ή «που είναι ποπ» ενώ δεν σου ταιριάζει, για να κάνεις επιτυχία, τότε, είναι αποδεδειγμένο και σίγουρο ότι δεν θα κάνεις τίποτα. Γιατί απλά δεν κάνεις αυτό που πραγματικά θες.Για να πετύχεις και να φθάσεις τους στόχους σου πρέπει να κάνεις αυτό που πιστεύεις και μπορείς να κάνεις καλά. Όχι αυτό που σου φέρνουν άλλοι.
Μου είπες ότι στην Κ. Αχαΐα πηγαίνεις και έχεις πολλούς και καλούς φίλους. Αν σου ζητούσα έτσι να φέρεις στο μυαλό σου δυο – τρεις εικόνες από τη ζωή σου εκεί ,ποιες θα ήταν;
Το σχολείο,όταν ήμασταν μικροί. Το δημοτικό και ιδιαίτερα το γυμνάσιο. Ήταν πολύ ωραία τα χρόνια τότε. Αγνά, ανέμελα και κατ’ αρχάς δεν υπήρχαν κινητά (για εμάς τα παιδιά) ούτε φυσικά ίντερνετ.Ακόμα και τις ώρες που δεν είχαμε μαθήματα,πηγαίναμε στο σχολείο και παίζαμε. Ωραία χρόνια! Το μόνο κακό είναι ότι ο μεγάλος σεισμός ήταν ο λόγος που κατέρρευσε το δημοτικό σχολείο που πήγαινα και το γυμνάσιο. Πολλές φορές που πηγαίνω και θέλω να δω, δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτα πια. Έχουν φτιαχτεί στη θέση τους καινούργια κτήρια. Αυτό με στεναχωρεί, θα ήθελα πολύ να πάω στη τάξη μου και να κάτσω στο θρανίο, να θυμηθώ εκείνα τα χρόνια. Κρίμα! Απ’ την άλλη όμως, οι άνθρωποι είναι εκείνοι που μας κρατούν πιο δεμένους με εκείνα τα χρόνια !
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ:
