της Παρασκευής Δημοπούλου
Καταρχάς Στέφανε σε βρίσκουμε στο stasis, σε έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο που δημιούργησες εσύ.
Καταρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνετε να πω δυο λόγια για πράγματα της καθημερινότητας που ενδιαφέρουν… Τώρα σχετικά με το stasis , που σε λίγο καιρό θα αλλάξει όνομα με αφορμή της άμεσης επέκτασης του καταστήματος, είναι ένας ιδιαίτερος χώρος, ποιοτικός, με έναν υπέροχο εξωτερικό χώρο που σου προσφέρεται για χαλάρωση και πολλή επικοινωνία με τους θαμώνες και την παρέα σου, απολαμβάνεις από το πρωί τον καφέ σου και μέσα στην ημέρα την μπύρα σου… μέχρι αργά το βράδυ το ποτό σου και τα ιδιαίτερα κοκτέιλς μας!
Μετράς χρόνια στη εστίαση, πως ήταν αυτή η πορεία ;
Χαχαχα το βιογραφικό μου ειναι τεράστιο θέλει ώρα για να το καταθέσω… Είμαι πλεον ο πιο παλιός μάχιμος barista -bartender που καθημερινά βάζω την ποδιά μου και βρίσκομαι πίσω απο το bar. Μετράω 35 χρονια στο επάγγελμα με τα 30 να βιοπορίζομαι μέσα απο την δουλειά αυτή. Ξεκίνησα 13 ετών τα καλοκαίρια σε έναν θείο μου στον Άγιο Ανδρέα στον Πυργο σαν βοηθώς σερβιτόρου, στα 15 βρέθηκα να δουλεύω νύχτα στο Κατάκολο, στην Disco Genesis, που ήταν ιδιοκτήτης οικογενειακός φίλος και κουμπάρος μας. Εκεί έμαθα να δουλεύω ποτά και στα 18 μου δούλευα στο κεντρικό μπαρ του μαγαζιού που φιλοξενούσε μέσα 2.500 με 3.000 άτομα . Μετά σε διάφορα καλοκαιρινά μαγαζιά στο Κατάκολο… Η καταγωγή μου είναι από τον Πύργο Ηλείας. Στην Πάτρα βρέθηκα για σπουδές, έχω τελειώσει οδοντοτεχνίτης, για χάρη της μάνας μου, αλλά τα παράτησα με είχε ήδη κερδίσει η εστίαση! Σαν έφηβος έκανα ζωή ενήλικα και κέρδιζα χρήματα αρκετά για την ηλικία μου, με είχε μαγέψει όλο αυτό! Δούλεψα σε αρκετά νυχτερινά της Πάτρας γέμισα εμπειρίες και είμαι χαρούμενος για ‘ολο αυτό… Το 94 μου δόθηκε η ευκαιρία και μπήκα για δουλειά στον όμιλο Νικολετάτου και έτσι έκοψα την “νύχτα”. Τότε ο όμιλος αυτός είχε όραμα να στήσει τα mondo σε καθεστώς Goodys και οραματιζόταν να προσφέρει μέσα στην αλυσίδα τον καλύτερο καφέ στην χώρα. Το είδα λοιπόν σαν ευκαιρία να εξελιχθώ και εγώ μέσα από αυτό πάνω στον καφέ. Το 1996 με το άνοιγμα του “Παναχαίκον” βρέθηκα να είμαι ο πρώτος μπουφετζής που πήγα εκεί, το μέγεθος της δουλειάς ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Έβλεπα καλοκαίρια και με έπιαναν τα κλάματα χαχαχα! 1998 πήρα μεταγραφή για το cafe “Σταθμός”…που για χρόνια ήταν σημείο αναφοράς στην πόλη, εκεί τελειοποιήθηκα σε θέμα παραγωγής καφέ γιατί φτιάχναμε απίστευτα κιλά την ημέρα. Το 2002 κάναμε ένα βήμα ιδιαίτερο με τον Δημήτρη Φλογερά από το καφέ “Στάθμος” φτιάξαμε το Bambinos, χαμηλά στην Κολοκοτρώνη, εκεί που είναι το σημερινό Mister Berger. Ο πρώτος πολυχώρος που έγινε στην Πάτρα με καφέ μπαρ, κοκτέιλ μπαρ, φαγητό… Υπέροχο μαγαζί – απίστευτα χρόνια – μυθικά Καρναβάλια! Όλα τα υπόλοιπα άνοιξαν μετά από εμάς. Έπειτα βρέθηκα στο W του Ρίο, από το άνοιγμα ξανά “νύχτα”, W χειμερινό οπού έστησα τον καφέ, με διάφορα περάσματα όπως το “πάρκο ειρήνης” , Caffechinio, Sandan, Αλκα, ενώ το σημείο “εκτόξευσης” μου ήταν το Zuccheroο που έμεινα εκεί ψυχή και σώμα 17 ολόκληρα χρόνια. Ο Τάκης Καραβιώτης με κυνηγούσε 2 χρόνια μέχρι να του πω το Ναι για να αναλάβω το μαγαζί, ένα μαγαζί που πήγε super για πολλά χρόνια και εγώ αναγνωρίστηκα στην πολη. Απόδοχή, φίλους, έγινα κουμπάρος με τον Τάκη Καραβιώτη και την Χρύσα, έχω να πω μόνο τα καλύτερα! Βρέθηκα στο άνοιγμα του Big Ben, άλλο υπέροχο μαγαζί – σημείο αναφοράς της πόλης! Έχω στο βιογραφικό μου πλήθος σεμιναρίων με διάφορες εταιρίες, διαγωνισμούς, με αποκορύφωμα την Πρωτιά στο Μιλάνο το 2016 στην Host, είναι πανευρωπαική έκθεση καφέ και “έπαιξα” με τα χρώματα της Ιταλικής εταιρίας Nimex, ύστερα από πρόσκληση του κ. Alberto Verrani. Πλέον αυτά δεν τα κυνηγώ γιατί δεν έχω να αποδείξω τίποτα. Καμιά φορά όταν προσπαθείς να αποδείξεις τα αυτονόητα γίνεται προσβλητικό για εσένα…
Διακρίνεις διαφορές στο πέρασμα των χρόνων; Και πως έχει διαμορφωθεί πλέον αυτός ο χώρος στην Πάτρα ;
Δύο λέξεις θα σου πω: ΜΑΥΡΑ ΧΑΛΙΑ… Όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στον χώρο έχω διακρίνει ότι η εστίαση όπως την ξέραμε εμείς υπήρχε μέχρι το 2010. Έχει ανοίξει τόσο η ψαλίδα και έχουν μπει στον χώρο άνθρωποι ΑΣΧΕΤΟΙ με το επάγγελμα που θεωρούν εύκολο να αποδώσεις ένα προιόν και τα έχουν κάνει όλα χάλια! Εμένα προσωπικά αυτό που γίνεται στην πόλη δεν μου αρέσει καθόλου. Έχουν ξεφυτρώσει διάφοροι με το επειχήρημα του μεροκάματου και έχουν μάθει τον κόσμο να πίνει τον καφέ του σε πλαστικό ποτήρι και να τον εξυπηρετούν στον χώρου του καταστήματος, άποψη μου – μέγα λάθος. Έχουμε χάσει την έννοια του περιποιητή που γράφουν και τα βιβλιάρια μας. Μαγαζιά με άδειες καφεκοπτείου ζητούν μερίδιο από την εστίαση προσφέροντας ροφήματα, σαλάτες σε τραπεζάκια και διάφορα άλλα με άδειες εμπορικού καταστήματος και όχι άδεια καφέ μπαρ ή αναψυκτηρίου, με ότι αυτό συνεπάγεται… Φούρνοι με καφέ και μακαρόνια με εξωτερικούς χώρους σαν καφενεία ζητούν και αυτοί μερίδιο από την εστίαση. Έμαθαν τον κόσμο λάθος, κάποτε στην Πάτρα συναγωνιζόντουσαν ποιός θα ανοίξει το πιο όμορφο μαγαζί και τώρα συναγωνίζονται ποιος θα βάλει την ποιό φθηνή γυψοσανίδα. Οι εταιρίες καφέ δίνουν καφέ και στα παντοπωλεία! Πως μπορείς να λες οτι έχεις το καλύτερο προιόν όταν στον ίδιο δρόμο συναντάς την ίδια ταμπέλα, με το ίδιο χαρμάνι σε 10 καταστήματα; Για αυτό εγώ επέλεξα να μάθω να ψήνω και να εισάγω τα δικά μου χαρμάνια για να διαφέρω! Μια δοκιμή θα σας πείσει… Άστο τώρα, Παρασκευή μου, γιατί θα πω και άλλα…
Επανέρχομαι στο stasis, ξέρω ότι πέρα από ιδιοκτήτης έχεις δημιουργήσει και αρκετά από τα χειροποίητα αντικείμενα του χώρου. Μιλάμε για χόμπι…
Ναι στον χώρο έχω βάλει πολλή προσωπική εργασία, γιατί θέλω να δώσω χαρακτήρα σε ένα τόσο ιστορικό και παράλληλα πανέμορφο κτήριο, στο κέντρο της πόλης! Με ιταλικές και νεοπάνκ νότες αλλά και κλασσικά κομμάτια που ταιριάζουν στο ύφος του Νεοκλασσικού. Μέσω του patrasmagazine.gr μου δίνεται η ευκαιρία να ευχαριστήσω και δημόσια τoν Tatoo Artist – ζωγράφο και φιλο Φώτη Καραγιάννη, για τις υπέροχες ζωγραφικές του. Όπως επίσης τον απίστευτο φίλο μου Κώστα Γιαννακόπουλο για τις ξύλινες δημιουργίες του… και με τους δύο θα υπάρξει μεγάλη συνέχεια. Το χόμπι μου είναι οι κατασκευές, ευτυχώς βρήκα χώρο και τρόπο να τις δείξω.
Στην λίστα των cocktails υπάρχουν αρκετά signature, είναι η δίκη σου υπογραφή;
Ναι είναι από εμπειρία και δούλεια χρόνων…
Θα μας χαρίσεις την αγαπημένη σου συνταγή; Για να μπορούν και οι αναγνώστες του patrasmagazine να την φτιάξουν για τους αγαπημένους τους;
Το αγαπημένο μου cokteil ειναι το bazoo και είναι επιστέγασμα μιας φιλίας χρόνων με τον Κώστα που είναι και συνεργάτης μου… έχει και το όνομα του! Αποτελείται λοιπόν από: 1 μεζ. Jameson, 1/2 μεζ χυμό πράσινο μήλο (φυσικό) 1/2 μεζ λικέρ πράσινο μάλο, 1/2 μεζ σιρόπι κανέλας traditional και 1/2 μεζ χυμό λάιμ (φυσικο). Τα χτυπάμε στο σέικερ με πάγο, το σουρώνουμε και απογεμίζουμε σε old fashion ποτήρι με τριμμένο πάγο… Καλό Καλοκαίρι σε όλους!
