” Ένα πρωινό καθημερινής διέσχιζα τη πλατεία της γειτονιάς μου , όταν καλημέρισα ένα ψαρομάλλη, ηλικιωμένο που διάβαζε την εφημερίδα του σε ένα παγκάκι . Ήταν μια συνηθισμένη καλημέρα στο μπαρμπαθανάση , γείτονα που η παρουσία του στο γνωστό σημείο της πλατείας με οδηγούσε συχνά να περάσω από μπροστά του για να τον χαιρετήσω. Εκείνη την ημέρα όμως έμελε να ήταν διαφορετική μιας και ο μπαρμπαθανάσης είχε μάθει ότι θα είμαι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και είχε διάθεση να μοιραστεί μαζί μου σκέψεις του για τη πόλη μας.
Παιδί μου να προσέχεις , μου είπε, ο κόσμος ζει σε μια πόλη που κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ζούμε στη Νέα Υόρκη , με στοιχεία καθημερινότητας από Στοκχόλμη και κοινωνικά δεδομένα Βενεζουέλας. Αμέσως μπήκα στο πειρασμό να τον ρωτήσω τι εννοεί, έκατσα δίπλα του και περίμενα την ανάλυση του.
Κάθε πρωί έρχομαι εδώ , μου είπε, και περνώ την ώρα μου με την εφημερίδα και συζητήσεις με φίλους, και κάθε πρωί κοιτώ γύρω μου να δω εάν ζω στην ιδία πόλη με όσους συνδιαλέγομαι. Ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που εγώ δεν παρατηρώ η’ δεν καταλαβαίνω.
Πέντε χρόνια βομβαρδίζομαι με ψεύτικες εικόνες από έργα στα λόγια, από ιδέες που μόνο από το δήμο δεν εξαρτώνται και από επαναστατικές καταστάσεις που δημιουργούν λανθασμένα δεδομένα στους απλούς πολίτες , που αναζητούν κάτι παραπάνω από τη διαχείριση της καθημερινότητας. Πέντε χρόνια ακούω για ιστορίες ανάπτυξης που τις βλέπουν στον ύπνο τους , που τις διεκδικούν από τον κανένα και που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε, μέσα από πανηγύρια και θεάματα, ότι κατάφεραν να μας φάνουν χρήσιμοι και μάλιστα ζητιάνε και παράταση αλλά τέσσερα χρόνια , μάλλον για να συνεχίσουν την επιστημονικής φαντασίας ταινία που μας έβαλαν να πρωταγωνιστούμε όλοι .
Και τι προτείνεις μπαρμπαθανάση , ρώτησα , περιμένοντας μια κουβέντα αισιοδοξίας. Από τους πολλούς τίποτα, απάντησε, αλλά από εσάς τους νέους που μαζευτήκατε τελευταία στο ακομμάτιστο και ανεξάρτητο συνδυασμό, αλλά με περίσσια πολιτική σκέψη, περιμένω να πείτε την αλήθεια για το εφικτό και το ανέφικτο, περιμένω να μάθετε στο κόσμο να είναι πρώτα από όλα πολίτες και να σέβονται την πόλη τους, περιμένω να μην υποβαθμίζετε την νοημοσύνη μας και να μη μας πετάτε στάχτη στα μάτια με ακτιβιστικές ενέργειες, περιμένω να βάλετε τις βάσεις για μια Πάτρα που εγώ δεν θα δω μάλλον, αλλά θέλω τα εγγόνια μου να είναι υπερήφανα που θα μένουν εδώ.
Προβληματισμένος για το τρόπο που έθεσε τα πράγματα, τον ρώτησα και κάτι τελευταίο… Ξέρετε υπάρχουν και άλλοι συνδυασμοί που θα πρέπει να έχουν στη σκέψη τους ότι είπατε και μάλιστα να θέλουν να συνεργαστούν γιατί ο νόμος άλλαξε.
Ναι υπάρχουν , απάντησε, αλλά όσο και να θέλω δε μπορώ να είμαι σίγουρος για τις αγνές τους προθέσεις και επειδή θέλω να είσαι αισιόδοξος για το μέλλον σας εύχομαι να βρεθείτε με τους ηθικούς και έντιμους ανθρώπους από Σεπτέμβρη και να αφήσετε στην άκρη τα κόμματα και όσους θελήσουν να εξαργυρώσουν τη βοήθεια που απλόχερα δίνουν στους περισσότερους σήμερα, γιατί η πόλη έχει ανάγκη τους ικανούς και όχι τους περαστικούς.
Με σεβασμό στο πρόσωπο του αποχώρησα και μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις ενός ανιδιοτελούς δημότη μας.
Οι ευχές του ας είναι πυξίδα για τις επιλογές μας σε λίγες μέρες”.
Βαφέας Παναγιώτης – Δημότης Πάτρας
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με το «Σπιράλ» του Πέτρου Ψωμά
