Τελικά, ο νόμος περί γυναικοκτονίας θα μπορούσε να εξαλείψει το τραγικό φαινόμενο; Ή έστω να το περιορίσει; Με αφορμή το στυγερό έγκλημα με θύμα την 28χρονη Κυριακή, επανέφεραν επιτακτικά το αίτημα πολλοί δικηγόροι αλλά και πολιτκοί που υποστηρίζουν μετ’ επιτάσεως την ανάγκη θέσπισης του νομικού όρου «Γυναικοκτονία» στο Π.Δ. της χώρας.
Έχουμε ασχοληθεί αναλυτικά με το θέμα προβάλλοντας επιστημονικές απόψεις νομικών και από τις δύο πλευρές. Εκείνους που μάχονται υπέρ της ικανοποίησης ενός τέτοιου αιτήματος και εκείνων οι οποίοι επιχειρηματολογούν προς την αντίθετη κατεύθυνση, θεωρώντας «κενή» πρακτικού αποτελέσματος οποιαδήποτε τέτοια νομική ενέργεια από την πολιτεία. Θυμίζουμε άλλωστε ότι από την ΔΕΘ του 2022 ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ξεκάθαρα τονίσει πως «ο όρος ‘γυναικοκτονία’ είναι αποδεκτός για τον δημόσιο διάλογο αλλά δεν υπάρχει σκέψη νομικής κατοχύρωσης του.
Εξηγώντας πως: «Κάποτε τα λέγαμε εγκλήματα πάθους και τα κρύβαμε κάτω από το χαλί. Πρέπει να αποκτήσουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηρισμό που δεν πρέπει να πάρει ιδιαίτερη νομική κατοχύρωση. Έχουμε επαρκές νομικό πλαίσιο. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι η δολοφονία μιας γυναίκας είναι πιο σημαντική από ενός παιδιού η ενός ηλικιωμένου».
Το ερώτημα που βάσει κοινής λογικής προκύπτει είναι εάν πράγματι… εκείνος που σκοπεύει να σκοτώσει θα αποθαρρυνθεί, θα το σκεφτεί διπλά, εάν το έγκλημά του έχει διαφορετική ονομασία από αυτήν την ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, που επισύρει τις αντίστοιχες ποινές κάθειρξης. Πάντως, στην Ελλάδα το 2023 είχαμε 23 γυναικοκτονίες. Συν ακόμα 5 εντός πρώτου τριμήνου του 2024, σύνολο: 28! Κι άλλες 1.500 περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας (αυτές που τουλάχιστον καταγγέλθηκαν).
