των Αχιλλέα Ροδίτη & Παρασκευής Δημοπούλου
Ο σπουδαίος Πατρινός σκηνοθέτης Λάμπης Ζαρουτιάδης και ο πρωταγωνιστής Αλκής Κούρκουλος… μιλούν για την τηλεοπτική σειρά «Λόγω Τιμής» που λάτρεψε το ελληνικό κοινό και ανέδειξε την Πάτρα, γενέτειρα του σκηνοθέτη.
Η τηλεοπτική σειρά «Λόγω Τιμής», σε σενάριο Μιρέλλας Παπαοικονόμου, προβλήθηκε στο MEGA τη σεζόν 1996 – 1997 και αποτελεί αδιαμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ελληνική τηλεόραση…
Ήταν Οκτώβρης του 1996, όταν ξεκίνησε να μεταδίδεται η σειρά και μια νέα «φουρνιά» ηθοποιών μας συστήθηκε… Άλκης Κουρκουλος, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Γιώργος Πυρπασόπουλος , Δημήτρης Αλεξανδρής , Βίκυ Βολιώτη, Αγγελική Δημητρακοπούλου, Χριστίνα Αλεξανιάν , Σμαράγδα Καρύδη και άλλοι, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα τηλεοπτικό «διαμάντι» αποδεικνύοντας πως στη νεότερη Ελλάδα υπάρχει και όραμα και δυνατότητες.
Οι περισσότεροι από εμάς παρακολουθούσαμε ευλαβικά μια παρέα φίλων να βιώνουν τις αγωνίες για το μέλλον τους ζώντας παράλληλα έντονα το παρόν σε γνώριμες γωνιές της Πάτρας… Ενώ όλοι σιγοτραγουδήσαμε το τραγούδι των τίτλων: «Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε, τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους, παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε…»!
Τώρα, σχεδόν 20 χρόνια μετά, ο γεννημένος και μεγαλωμένος στην Πάτρα σκηνοθέτης, που τίμησε την πόλη του και με αυτήν την ξεχωριστή δημιουργία, μαζί με τον πρωταγωνιστή της σειράς ξαναβρέθηκαν στα ίδια μέρη …
=============================
Η συνέντευξη του Άλκη Κούρκουλου
“Το “Λόγω Τιμής” με… “έδεσε” με την Πάτρα”
Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς της γενιάς του. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και γιος του μεγάλου «σταρ» του ελληνικού κινηματογράφου, Νίκου Κούρκουλου .
Ο Άλκης Κούρκουλος έβαλε τη σφραγίδα του στην ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου «Άντε γεια», το 1990, στη “θρυλική” τηλεοπτική «Αναστασία» και πολλές τηλεοπτικές, κινηματογραφικές και θεατρικές επιτυχίες.
Το 1996, το «Λόγω τιμής» ήταν το σήριαλ που τον συνέδεσε με την Πάτρα!
Είκοσι χρόνια μετά, ο ίδιος μιλά και θυμάται την πόλη που γνώρισε τότε…
Τι θυμάστε από την Πάτρα την εποχή του «Λόγω Τιμής»;
Την αγάπη των Πατρινών! Στην αρχή δεν την είχαμε συνειδητοποιήσει. Όσο όμως προχωρούσαν τα γυρίσματα, έβλεπες πίσω από τις κάμερες τον κόσμο και την εκδήλωση αγάπης. Ήταν πολύ όμορφο όλο αυτό!
Το σήριαλ σας «έδεσε» με την πόλη και τους ανθρώπους της;
Είχα από πριν κάποιες επαφές με Πάτρα, αλλά ουσιαστικά ναι το σήριαλ με «έδεσε» με την πόλη. Και τώρα πια έχω αρκετούς φίλους από την Πάτρα. Και πάντα μέσω του Λάμπη Ζαρουτιάδη. Ειδικά στο μαγαζί του στην Αθήνα, στο οποίο συναντάς μια μικρή Πάτρα κάθε φορά…
Με τον Λάμπη «δέσατε» πολύ ως φίλοι…
Ο Λάμπης είναι η οικογένειά μου. Έχουμε πολύ δυνατή και αδελφική φιλία.
Πώς ήταν το κλίμα μεταξύ συντελεστών;
Όπως μας έβλεπε ο κόσμος στο γυαλί, έτσι ήμασταν και πίσω από τις κάμερες. Ένα πολύ ζεστό και φιλικό κλίμα. Ήμασταν όλοι μια παρέα. Και έτσι παραμείναμε…
Σας έχει μείνει κάτι χαραγμένο από τότε σε σχέση με τους Πατρινούς;
Το πώς αγκάλιαζαν το σήριαλ. Έβλεπα Πατρινούς, φίλους του Λάμπη και μη, που έσπευδαν να μας βοηθήσουν στα γυρίσματα. Πραγματικά μας είχαν αγκαλιάσει όλους τους ηθοποιούς και τους συντελεστές…
Πώς θα σας φαινόταν να ξαναγυριστεί το σήριαλ;
Έχει ειπωθεί πολλές φορές και το θέλουμε όλα τα παιδιά αυτό. Είχε γίνει και μια σχετική συνάντηση πριν μερικά χρόνια. Αλλά θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Τα κανάλια δεν το μπορούν.
Σας χαρακτηρίζουν «σπάνιο». Δεν επιλέγετε τις εμφανίσεις και την προβολή. Γιατί;
Τι να εμφανιστώ; Δεν έχω κάτι για να εμφανιστώ. Θέλω πάντα να εμφανίζομαι μόνο μέσα από τη δουλειά μου. Όπως εμφανίζομαι τώρα στο θέατρο. Η τηλεόραση τελείωσε, και, εδώ που τα λέμε ήξερα από παλιά ότι στην τηλεόραση όλα ήταν πρόσκαιρα γιατί η τηλεόραση είναι κάτι πολύ εφήμερο.
Γιατί σήμερα στην τηλεόραση δεν βλέπουμε σπουδαία σήριαλ όπως το «Λόγω Τιμής»; Είναι οικονομικό το πρόβλημα;
Τα κανάλια έπεσαν έξω από τον ψυχαγωγικό τομέα και τα σήριαλ; Δε νομίζω. Έβγαλαν πολλά λεφτά από αυτά. Αλλά τα κανάλια τα βλέπω σαν μεγάλα «χασάπικα». Παίρνουν κάτι, το ξεζουμίζουν και το πετάνε στα σκουπίδια. Και είναι και αχάριστα…
Δεν σας ενδιαφέρει επιστροφή σας στην tv;
Δεν με έχει πιάσει καμιά πρεμούρα να κάνω κάτι στην τηλεόραση. Βέβαια μακάρι να γίνει, θα το ‘θελα, αλλά δεν λέω “αχ να γινότανε κάτι…”. Ας μη γίνει ποτέ, αν δεν είναι κάτι καλό.
Το Εθνικό Θέατρο, τι σημαίνει για εσάς;
Είναι πολύ τιμητικό να παίζεις στο Εθνικό θέατρο. Το Εθνικό είναι σε μια μεγαλύτερη ευθύνη γιατί είναι δημόσιο. Έχω τελειώσει εκεί, ήταν για 13 χρόνια ο πατέρας μου, ο οποίος μπορώ μετά από τόσα χρόνια στο χώρο να πω αντικειμενικά πια, ότι έκανε σπουδαία δουλειά. Άρα, αισθάνομαι πολύ όμορφα στο Εθνικό. Αλλά και πολύ «δημόσιο» μέσα του. Έχει τα καλά και τα κατά του δημοσίου, αλλά ευτυχώς υπερτερούν τα καλά…
Αλήθεια, με τον πατέρα σας ποια ήταν η σχέση σας; Στο θέατρο ήταν μια σχέση δασκάλου – μαθητή;
Όχι σε καμία περίπτωση. Δεν ήθελε να με δασκαλεύει. Άσε που διαφωνούσαμε σε πολλά. Είχαμε μια ισότιμη σχέση, αναφορικά πάντα με το θέατρο. Και με άκουγε πολύ. Γενικώς άκουγε ο πατέρας μου. Ακόμα και στο θέατρό του, όταν έφερνε έναν σκηνοθέτη, γινόταν ο… μαθητής του. Είχε μεγάλη εξυπνάδα στη δουλειά. Όσον αφορά όμως τη σχέση πατέρα – γιου, ήταν σαν όλους τους πατεράδες. Που πάντα αισθάνονται πως το παιδί τους είναι …παιδί.
Πως αντιμετωπίζετε τον χρόνο που περνάει;
Δεν έχω καλή σχέση μαζί του και ειλικρινά δεν το περίμενα. Κάπου διάβασα για… μια κρίση των 46. Ε, την περνά αυτή την περίοδο που κοντεύω στα 50! Και δεν περίμενα ότι θα την περνούσα…
Και τι κάνετε;
Τίποτα. Περιμένω να περάσει…
Δεν θελήσατε να παντρευτείτε και να κάνετε οικογένεια;
Δεν έτυχε. Δεν ήταν και κάτι που επιδίωκα βέβαια. Κατ’ αρχάς δεν με ενδιαφέρει ο γάμος. Μπορώ να συζώ χωρίς να είμαι παντρεμένος. Και φυσικά να έχω και παιδιά. Απλώς μέχρι σήμερα δεν έτυχε…
Με τα πολιτικά ασχολείστε; Τι γνώμη έχετε για την κρίση;
Είναι να μην ασχολείσαι με αυτή την τρέλα; Νομίζω ότι στην αρχή αυτής της κρίσης είχαμε έλλειψη σε προσωπικότητα. Δηλαδή, αυτό που πήγε να κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, αν είχε γίνει το 2008, θα είχε αποφέρει καρπούς. Αλλά έγινε πολλά χρόνια αργότερα. Βέβαια, φταίμε κι εμείς. Ναι, εντάξει, φταίνε και οι πολιτικοί μας αλλά μην τα ρίχνουμε μόνο στους πολιτικούς. Φταίμε κι εμείς που ζήσαμε ζωή που δεν αντέχαμε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο…
Τι θα λέγατε σε έναν νέο που θέλει να γίνει ηθοποιός;
Αν πας μόνο για να γίνεις γνωστός, θα την… πατήσεις έτσι κι αλλιώς! Η δική μας γενιά μπήκε στις δραματικές σχολές προ ιδιωτικής τηλεόραση. Δεν είχαμε σκοπό να βγάλουμε τις φάτσες μας στο γυαλί. Αρχικά μάλιστα είχα άρνηση να κάνω τηλεόραση. Την θεωρούσαμε υποπροϊόν. Αλλά, εάν ένας νέος έχει πραγματικό σαράκι μέσα του να γίνει ηθοποιός, δεν θα τον σταματήσει κανένας. Είναι ένα επάγγελμα που μαθαίνεται όπως όλα τα επαγγέλματα, αλλά θέλει να …στρώσεις κώλο στη δουλειά…
Τι θα λέγατε για τους Πατρινούς;
(γέλια) Τουλάχιστον για αυτούς που ξέρω από τον Λάμπη, ότι… δεν ισχύουν αυτά τα… πολλά «Π» που λένε! Και επίσης ότι αγάπησα την πόλη…λόγω τιμής, από το «Λόγω Τιμής»!
========================================
Η συνέντευξη του Λάμπη Ζαρουτιάδη:
Ανατρέχει στο παρελθόν μιλώντας για το θρυλικό του σήριαλ και τα «γυρίσματα» στην Πάτρα, για τη ζωή του και τις αναμνήσεις του από την πόλη που γεννήθηκε…
Μεσημέρι Πέμπτης στο Magnifiko στο Ρίο! Ο Λάμπης ήταν συνεπής στο ραντεβού του μαζί μας. Παρότι η επίσκεψή του στην πόλη ήταν για λίγες ώρες και έπρεπε σε αυτές να …χωρέσει πολλά, ο σπουδαίος Πατρινός σκηνοθέτης δεν μας …έστησε ούτε λεπτό! Και η κουβέντα άρχισε αμέσως, ανθρώπινη και χαλαρή.
O Λάμπης Ζαρουτιάδης μας έχει χαρίσει τις σημαντικότερες σειρές που παρακολουθήσαμε τα προηγούμενα χρόνια στην ελληνική τηλεόραση. Ένα μικρό δείγμα για να θυμηθείτε… «Όνειρο ήταν» (2003 – Ερτ), «H ζωή που δεν έζησα» (1998 – Mega), «ΛΕΝΗ» (2003 – Mega), «Μωβ –ροζ» (2005 – ΑΝΤ1), «Ουδέν πρόβλημα» (2000 – Star), «ΦΕΥΓΑ» (2002 – Mega), «ΛόγωΤιμής» (1996 – Mega). Tα περισσότερα, σε σενάριο Μιρέλλας Παπαοικονόμου.
Ο Λάμπης μας μίλησε για όλα. Τη ζωή του, την Πάτρα, τα σχέδιά του και φυσικά για το «Λόγω Τιμής». Που ουσιαστικά ήταν ένα δώρο του στην πόλη του, αφού, αρχικά επρόκειτο να γυριστεί στο Βόλο. Και η καλύτερη αποκάλυψη; Ότι το σήριαλ ίσως το δούμε ξανά …20 χρόνια μετά!
Λάμπη, ποιες εικόνες κυριαρχούν από τη ζωή σου στην Πάτρα; Και ποια μέρη ή άνθρωποι σημάδεψαν παιδικά και εφηβικά χρόνια;
Εκτός από την οικογένειά μου, αρκετοί καλοί φίλοι μου, τους οποίους έχω μέχρι και σήμερα! Σε αυτά τα δύο (οικογένεια, φίλους) χρωστάω ό,τι έγινα… Όσο για την Πάτρα, στο «Λόγω Τιμής» ξετυλίχτηκαν και πραγματικά βιώματά μου. Ακόμα και η παρέα του σήριαλ προσαρμόστηκε σε υπαρκτές δικές μου παρέες. Έτσι, η δική μου Πάτρα, η εικόνα μου δηλαδή για την πόλη και η ζωή μου σε αυτήν, είναι ό,τι ακριβώς έδειξα στο σήριαλ…
Πώς άρχισαν όλα με την σκηνοθεσία;
Από μικρό παιδί μου άρεσαν οι φωτογραφίες αλλά δεν ονειρευόμουν να γίνω φωτογράφος ή σκηνοθέτης. Ήθελα να σπουδάσω Αρχιτεκτονική. Αρκετούς μήνες πριν τις εξετάσεις όμως, συνειδητοποίησα πως ήθελα να κάνω σινεμά! Το ανακοίνωσα στους δικούς μου και η αλήθεια είναι πως στην αρχή απογοητεύτηκαν (πιστεύω πάντως ότι τους αντάμειψα με την πορεία μου…). Έτσι πήγα στη σχολή Σταυράκου και στο 2ο έτος ευτύχησα να συμμετάσχω ως βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία «Μετέωρο Βήμα» του αξέχαστου Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Εκεί γνώρισα και τον Γιάννη Τσιτσόπουλο, τον εξαιρετικό μοντέρ και έκτοτε αγαπητό φίλο με τον οποίο συνεργάζομαι μέχρι σήμερα. Αυτό ήταν! Είχα ήδη μπει στο δρόμο μου…
Η καταγωγή από την Πάτρα ήταν η αίτια που το «Λόγω Τιμής είχε ως «σκηνικό» την πόλη;
Ναι. Το σήριαλ ήταν γραμμένο για τον Βόλο, αλλά δέχθηκα να το σκηνοθετήσω με την προϋπόθεση τα γυρίσματα να γίνουν στην Πάτρα! Συναντήθηκα με την σεναριογράφο Μιρέλλα Παπαοικονόμου και της ανέλυσα τα προτερήματα που θα υπήρχαν αν η σειρά γυριζόταν στην Πάτρα και φυσικά επικαλέστηκα και το καρναβάλι… λέγοντας πως θα μπορούσαμε να κλείσουμε την ιστορία σε αυτή την φαντασμαγορική εκδήλωση της πόλης, όπως και έγινε….
Η πόλη, το ανταπέδωσε;
Οι απλοί άνθρωποι, ναι. Οι φορείς, αν εννοείτε, όχι, ποτέ! Δεν θα ξεχάσω, τα πρώτα γυρίσματα εκεί στο Αρσάκειο που τοπική εφημερίδα μας κατακεραύνωνε επειδή κλείσαμε το δρόμο! Ακόμα και στα «ευχαριστώ» της τότε δημοτικής αρχής, στο τέλος των γυρισμάτων το όνομα μου δεν αναφέρθηκε πουθενά… Αντίθετα, θέλω να πω ένα… τεράστιο ευχαριστώ σε όλους τους απλούς Πατρινούς, που όχι μόνο αγάπησαν τη σειρά, αλλά από την αρχή των γυρισμάτων μας «αγκάλιασαν». Μας βοηθούσαν σε κάθε μας βήμα, σε όποιο σημείο της πόλης είχαμε γύρισμα.
Η Πάτρα έχει δυνατότητες για περισσότερο πολιτισμό;
Από τους φορείς εξαρτάται. Δυστυχώς αυτό που βλέπω τα τελευταία χρόνια δεν είναι αρκετό. Στο ΔΗΠΕΘΕ ξέρω πως γινόταν μια καλή προσπάθεια. Υπάρχουν άνθρωποι με ιδέες, με ταλέντο και με διάθεση να προσφέρουν στην πόλη μας. Αν όμως δεν επιληφθούν οι φορείς, η πόλη δεν θα βγει από τα αδιέξοδα, παρόλο ότι έχει πολλά να δώσει, ιδίως στον πολιτισμό ….
Τι γεύση άφησε αυτή η εμπειρία στον Λάμπη και στα άτομα του σήριαλ;
Μοναδική! Δεν είναι τυχαίο που κανείς μας δεν ήθελε να τελειώσουν τα επεισόδια. Και από τα 20 συμφωνημένα καταλήξαμε στα 31 επεισόδια! Και όταν ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα έφευγαν όλοι κλαίγοντας, σα να μην ήθελαν να τελειώσει ποτέ αυτό το σήριαλ…
Τότε ξεκίνησε η φιλία με τον Άλκη Κούρκουλο;
Με τον Αλκη είμαστε οικογένεια. Γνωριζόμασταν και πριν αλλά από τότε γίναμε αδελφικοί φίλοι. Συγκεκριμένα ένα βράδυ. Βγήκαμε έξω από ένα μαγαζί να κάνουμε ένα τσιγάρο όρθιοι και με τη συζήτηση μας βρήκε το πρωί! Από τότε, είμαστε αχώριστοι…
Κάθε πότε έρχεστε στην Πάτρα;
Δυστυχώς έρχομαι σπάνια και ο λόγος είναι να δω την οικογένειά μου. Και επειδή… χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, ξαναβρίσκομαι με τους φίλους μου στα ίδια μέρη …!
Σας έχουν χαρακτηρίσει “Δύσκολο”. Γιατί δεν επιδιώκετε τη συχνή παρουσία και προβολή;
Δεν μου αρέσει η προβολή χωρίς ουσία. Μόνο όταν υπάρχει κάτι να πω που να είναι χρήσιμο και στους άλλους. Όχι απλά για να φανώ και να πω πού είμαι και τι κάνω. Με αφήνει εντελώς αδιάφορο τέτοια νοοτροπία…
Τα τελευταία χρόνια ασχοληθήκατε και με την εστίαση στην Αθήνας. Πώς κι έτσι;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ ασχοληθεί με το χώρο, ούτε καν σαν σερβιτόρος στις διακοπές μου, τα νεανικά χρόνια. Όμως στη ζωή μου κάνω πάντα ότι μου λέει το ένστικτο μου. Μου ήρθε η ιδέα, το αποφάσισα και το έκανα. Και πέτυχε.
Θα κάνατε ταινία την Ελλάδα της κρίσης;
Εννοείς αυτή τη μιζέρια που βιώνουμε καθημερινά ; Όχι, με τίποτα. Μας εξάντλησαν τόσο που πάψαμε να είμαστε … δημιουργικοί, για αυτό θα ‘θελα να κάνω κάτι που να αναδεικνύει τις αξίες μας και τη δύναμη που έχουμε μέσα μας σαν λαός. Θα ‘θελα, ας πούμε, να γυρίσω τα «Ανεμώλια». Ένα υπέροχο μυθιστόρημα – ύμνο στη φιλία, του καταπληκτικού συγγραφέα Ισίδωρου Ζουργού. Πιστεύω πως θα μπορούσε να είναι ένα πολύτιμο «δώρο» για τον καθένα μας… (για εμάς που θα το γυρίσουμε, για τους ηθοποιούς που θα υποδυθούν τους ρόλους και για τους θεατές που θα δουν την ταινία).
Νιώθετε ανασφάλεια; Και τι τελικά είναι αυτό που σας δίνει δύναμη;
Πάντα νιώθω ανασφάλεια. Από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο πλάνο! Και κάθε φορά όσα χρόνια και αν περάσουν, όση πείρα και αν αποκτήσω, είναι σαν να είναι η πρώτη… Ταυτόχρονα, όμως, είμαι αισιόδοξος και παίρνω δύναμη από αυτό. Αποφασίζω να κάνω κάτι και ξέρω ότι θα προσπαθήσω να το κάνω να πετύχει…
Και μια ευχή για το περιοδικό και την Πάτρα;…
Εύχομαι η πόλη να βρείτε έναν κοινό δρόμο ανάπτυξης και δημιουργίας. Φαντάζομαι πως δημιουργείτε το περιοδικό για να αναδείξετε αυτό το ελπιδοφόρο κομμάτι της Πάτρας. Εύχομαι λοιπόν εσείς να αγωνιστείτε για αυτό και οι Πατρινοί να το στηρίξουν. Τέτοιες πρωτοβουλίες ωφελούν όλους και εν τέλει την ίδια την πόλη…
ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ: Από τα “γυρίσματα” του ιστορικού “Λόγω Τιμής”!
