Συνέντευξη στην Παρασκευή Δημοπούλου
Ένα… ποδαρικό για το 2019, που σίγουρα θα είναι γούρικο για όλους! Ειδικά αν συνδυάσει κανείς την συνεχώς ανοδική πορεία του αγαπημένου ερμηνευτή Λουκά Γιώρκα με την αυθεντική του παρουσία, αλλά και το ότι παραμένει ένας προσγειωμένος άνθρωπος με πολλαπλές ανησυχίες και προσηλωμένος σε γνήσιες αρχές και αξίες της ζωής.
Το παιδί που έφυγε από την Αραδίππου της Λάρνακας για να έρθει φοιτητής στην Πάτρα, αλλά μετά από τη μεγάλη νίκη του στο «X – Factor» και την μετέπειτα ζηλευτή του πορεία, που έφθασε μέχρι και την Eurovision καθηλώνοντας τους πάντες με εκείνο το φοβερό ζεϊμπέκικο που του είχε διδάξει ο αξέχαστος Δημήτρης Μητροπάνος με τον οποίο είχε την τύχη να συνεργαστεί, ξαναγύρισε στην πόλη για να μας διασκεδάζει από την πίστα του ROMEO.
Και δηλώνει ευγνώμων για την έκδηλη αγάπη των Πατρινών, ακόμα και για την ζεστή αγκαλιά ηλικιωμένων ανθρώπων στον δρόμο!
Λούκα, εμφανίζεσαι ήδη δύο χρόνια στην Πάτρα. Πώς προέκυψε η συνεργασία;
Πέρυσι το καλοκαίρι μου τηλεφώνησε ο Παναγιώτης Βασιλειάδης μαζί με τον Γιάννη Αλεξόπουλο, οι ιδιοκτήτες του ROMEO, και μου πρότειναν να κατέβω στην Πάτρα! Με φόβισε λίγο γιατί δεν έχω μεγάλη εμπειρία από την επαρχία, αλλά ξέροντας τη συνέπεια που έχουν αυτά τα δύο πρόσωπα, δέχτηκα! Τελικά νιώθω δικαιωμένος για την επιλογή μου διότι πέρασε η πρώτη χρονιά και είμαι ήδη στην δεύτερη ενώ εξακολουθούμε να περνάμε υπέροχα και το ROMEO έχει γίνει ένα πολύ όμορφο καλλιτεχνικό μου σπίτι!
Υπήρχε κάτι που σε είχε συνδέσει με την Πάτρα πριν το ROMEO;
Ναι. Στην Πάτρα ήρθα το 2005 ως φοιτητής, στο τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Τρία χρόνια έμεινα εδώ και στο τέταρτο έτος έφυγα λόγω του X-Factor στο οποίο έλαβα μέρος. Αλλά το ενεργοποίησα φέτος και νομίζω πως σύντομα θα πάρω και το πτυχίο!
Όμως η μουσική πότε μπήκε στη ζωή σου;
Ασχολούμαι με τη μουσική απ’ όταν γεννήθηκα… Στην τετάρτη Δημοτικού, όταν και ξεκίνησε η μουσική στο σχολείο, έπρεπε υποχρεωτικά να διαλέξουμε όλα τα παιδιά από ένα όργανο, και το σύνηθες ήταν τότε η φλογέρα. Εγώ είχα μία κιθάρα της μάνας μου… Στην πρώτη μου επαφή έπαιζα μελωδίες χωρίς να ξέρω τι παίζω και ο δάσκαλος της μουσικής, μετά από δυο – τρία μαθήματα, μου πρότεινε να μου κάνει ιδιαίτερα μαθήματα και του απάντησα: “δεν χρειάζεται ξέρω κιθάρα…”. Δεν ήξερα αλλά μου φαινόταν πολύ οικείο το να παράγω μελωδίες. Aργότερα βέβαια ξεκίνησα μαθήματα. Tελείωσα κλασική κιθάρα, ταυτόχρονα και βυζαντινή μουσική, ενώ έπαιζα σε φιλαρμονικές… Η μουσική ήταν μέρος της ζωής μου πάντα. Ποτέ όμως δεν είχα όνειρο να γίνω τραγουδιστής!
Γιατί αυτό; Δεν είχε διακρίνει κανείς το φωνητικό σου χάρισμα;
Ναι σαφώς, αλλά μου φαινόταν μεγάλη η απόσταση του χωριού μου που λέγεται Αραδίππου στην Κύπρο μέχρι τα μεγάλα μαγαζιά της Αθήνας! Ήταν τόσο τεράστιο το βήμα που ποτέ δεν είχε περάσει κάτι τέτοιο από το μυαλό μου τότε. Είναι σαν να μου λες τώρα ότι κάποια μέρα θα πας στο διάστημα, ακριβώς έτσι το αντιμετώπιζα!
Και τελικά πώς έγινε το βήμα και πήγες στο X-Factor;
Ως φοιτητής στο πρώτο έτος, είχα την κιθάρα και μαζί με κάποιους φίλους τραγουδούσα τον ελεύθερό μου χρόνο. Δεν εμφανιζόμουν σε κάποιο μαγαζί και αναρωτήθηκα πού μπορώ να βρω κοινό… Καθόμουν στην Αγίου Νικολάου, είτε στον Μόλο, είτε σε ένα παγκάκι και έπαιζα κιθάρα και τραγουδούσα! Ερχόντουσαν φίλοι και περνούσαμε ωραία, δεν ήμουν μόνος. Το δεύτερο έτος, με τον φίλο μου Σταύρο Ναθαναήλ αρχίσαμε να τραγουδάμε μαζί, επί έναν χρόνο, στο ALL DAY by MODs, ενώ στον τρίτο χρόνο τραγουδούσα στο ρεμπετάδικο «ΠΕΙΡΑΤΕΣ» στην Τριών Ναυάρχων. Καταλαβαίνεις ότι δεν μπορούσα να είμαι συνεπής στα μαθήματα γιατί τραγουδούσα κάθε βράδυ, οπότε ακόμα κι αν διάβαζα, διότι όντως διάβαζα, αδυνατούσα να ξυπνήσω για να πάω να δώσω εξετάσεις… Όταν ο πατέρας μου είδε αυτή την «εξέλιξη» έκανε αίτηση στο X-Factor με την προϋπόθεση και την ελπίδα να πάω να με κόψουν, για να καταλάβω ότι …δεν κάνω για τραγουδιστής κι έτσι, να τελειώσω την Βιολογία!
Και εσύ βγήκες Νικητής! Έχοντας μάλιστα την καλύτερη δυνατή εμπειρία από τάλεντ σόου
Από εποχή σε εποχή διαφέρουν αυτά τα παιχνίδια. Την περίοδο των πρώτων μουσικών τάλεντ σόου είχε πολύ έντονο το στοιχείο του ριάλιτι εφόσον έμεναν όλοι μαζί σε ένα σπίτι. Πέρα από το ταλέντο τους κρινόντουσαν και για την προσωπικότητα τους. Στη δική μας περίπτωση δεν υπήρχε κάτι τέτοιο. Υπήρχαν τα εβδομαδιαία live, όπου εκεί μπορούσε να εκμεταλλευτεί ο καθένας τον χρόνο του όπως ήθελε. Και βέβαια, υπάρχουν και τα σημερινά τάλεντ σόου τα όποια εν τέλει γίνονται… προς όφελος των κριτών! Πλέον όλα γίνονται τόσο αστραπιαία που δεν ξέρουμε, ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν. Φυσικά αυτό βοηθά την τηλεοπτική προβολή. Και μόνο αν υπάρχουν κάποιοι ενδιαφερόμενοι που παρακολουθούν, μπορεί να σου χτυπήσουν την πόρτα. Με αυτή την έννοια μπορεί να υπάρχει όφελος για τον διαγωνιζόμενο.
Μετά από το X-Factor ποια θεωρείς πολύ σημαντική στιγμή στην καριέρα σου;
Είπα και πιο πριν ότι κατάγομαι από μια μικρή κωμόπολη της Κύπρου, όλους αυτούς που συνεργάζομαι ή έχω επαφή τους έβλεπα στην τηλεόραση, τους έβλεπα σε αφίσες, τους άκουγα στα ραδιόφωνα… Πρόσωπα που τα θαύμαζα και ξαφνικά είχα την τύχη να τους γνωρίσω και να συνεργαστώ, να κάνω παρέα. Όλες αυτές οι στιγμές για μένα ήταν και είναι σημαντικές! Αυτόν που ξεχωρίζω, το έχω πει χιλιάδες φορές και θα το πω άλλες τόσες, αν χρειαστεί, είναι η συνεργασία μου το 2010 με τον Δημήτρη Μητροπάνο στην Ιερά Οδό! Που γνωρίζοντάς τον, πέρα από το θαυμασμό μου σαν τραγουδιστή, έγινα θαυμαστής της προσωπικότητας του. Είναι σαν να άκουγες ένα… «βουνό» να τραγουδά!
Τι έχεις κρατήσει από αυτόν τον μεγάλο τραγουδιστή;
Έχω πάρει πολλά πράγματα τα οποία προσπαθώ να τα εφαρμόζω στο δικό μου χαρακτήρα και στο πώς εγώ μπορώ να τα υποστηρίξω. Δεν τον μιμούμαι, αλλά τον υιοθετώ. Μου άρεσε που ήταν λιγομίλητος και μιλούσε περισσότερο με τις πράξεις και το έργο του πάρα με τα λόγια… Είχε μια στιβαρότητα στην προσωπικότητά του και δεν είχε ανασφάλεια στο να αποδείξει ποιος ήταν, όχι μόνο ως τραγουδιστής, αλλά και ως άνθρωπος. Είχε πολύ έντονη και ακέραιη προσωπικότητα. Αυτό συνάδει με τον τρόπο που ερμήνευε τα τραγούδια. Ακόμα και ερωτικά τραγούδια να έλεγε, ακόμα κι αν έλεγε σε μια γυναίκα “για εσένα λιώνω”, το έλεγε μια πολύ συμπαγής προσωπικότητα και αυτό το εισέπραττες. Πολλές φορές ακούμε ότι πλέον δεν γράφονται διαχρονικά τραγούδια. Αυτό είναι λάθος. Γράφονται διαχρονικά τραγούδια, απλά πάσχουμε από προσωπικότητες. Όσο ωραίες φωνές και να υπάρχουν, για να ερμηνεύσουν σε βάθος τους στίχους!
Τι φταίει σε αυτό;
Παλιότερα μεγάλωναν διαφορετικά οι άνθρωποι, είχαν άλλα βιώματα, άλλες αρχές. Δεν χρειάζεται να το ψάξεις μόνο στους καλλιτέχνες, δες πώς μεγάλωσαν οι παππούδες μας και σύγκρινέ το με το πώς μεγαλώσαμε εμείς… Θεωρώ ότι ήταν πιο ισορροπημένοι. Εμείς έχουμε την ευκαιρία να έχουμε τα πάντα σε σχέση με αυτούς, αλλά αναζητάμε βοήθεια από ψυχολόγους και… γιόγκα!! Εκείνοι, αντιθέτως, στερούνταν αλλά παρ’ όλα αυτά παρέμεναν ισορροπημένοι!
Εσύ πώς προβάλεις τον εαυτό σου μέσω τον social media; Επιτρέπεις η προσωπική σου ζωή να προβάλλεται μέσω αυτών;
Aν δεν ήμουν τραγουδιστής κι αν δεν υπήρχε η άμεση ανάγκη να επικοινωνήσω τα της δουλειάς μου, δεν θα είχα facebook και τίποτα άλλο σχετικό!
Κατά καιρούς έχεις εκφράσει κοινωνικές αλλά και εθνικές ευαισθησίες. Και για την Κύπρο. Πες μας δυο λόγια για αυτή την πλευρά σου…
Ναι. Εσύ δεν ψηφίζεις; Γιατί το κάνεις αυτό; Έχουμε την υποχρέωση ως υπεύθυνοι πολίτες να συμμετέχουμε, να ανησυχούμε για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Με ανησυχούν οι αποφάσεις που παίρνονται εις βάρος του πολίτη, και περισσότερο με ανησυχεί ότι τις περνάμε τόσο ανάλαφρα. Στην Ελλάδα συμβαίνουν ανήκουστα πράγματα και μου κάνει τρομερή εντύπωση που δεν αντιδρά κανείς ουσιαστικά! Στις 15 Νοεμβρίου ανέβασα ένα τραγούδι θέλοντας να υπενθυμίσω την ημέρα που έγινε η ανακήρυξη του ψευδοκράτους της Κύπρου, εκεί όπου εισέβαλαν οι Τούρκοι με τη βία και το νησί διχοτομήθηκε. Η Κύπρος, όμως, δεν μοιράστηκε. Την διεκδικούμε ολόκληρη. Και στην εποχή μας και στη γενιά μας, εν έτη 2019, που ζητάμε ελευθερίες, καλό είναι να θυμόμαστε ότι υπάρχουν και μοιρασμένες πατρίδες! Βέβαια και στην Ελλάδα γίνονται συντονισμένες προσπάθειες, από παντού, να διαλύσουν το Έθνος…
Πιστεύεις στον Θεό;
Εκεί έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου, όπως και πολύς κόσμος φαντάζομαι… Είναι βιωματική η σχέση του καθενός με τον Θεό. Είναι καθημερινότητα, το ζεις παντού, κάθε λεπτό. Απλά επιλέγεις να τον δεις ή όχι. Εγώ επιλέγω να τον βλέπω…
Θέλεις να δημιουργήσεις οικογένεια; Είσαι κοντά σε κάτι τέτοιο;
Δεν έχω μεγαλύτερο στόχο από αυτόν! Είναι ένα δώρο… Είναι μια διαδικασία που συμπορεύεσαι με έναν άνθρωπο μέσω της αγάπης. Και το παιδί δεν είναι τρόπαιο, είναι καρπός αγάπης… Αν δεν το βλέπεις έτσι, καλύτερα μην το κάνεις. Έτσι πιστεύω. Όλα τα άλλα είναι απλώς… events!
Είσαι δύσκολος άνθρωπος;
Είμαι λίγο. Είμαι εγωιστής! Πολλές φορές ερμηνεύω τα πράγματα με την δική μου λογική και ακόμα κι αν κάνω λάθος, επιμένω. Αλλά προσπαθώ να αμβλύνω τις αιχμηρές γωνίες μου και στο τέλος, όλα καλά.
Τι είναι εκείνο που σε ενοχλεί σε μια σχέση;
Το να καταλάβω κάποια στιγμή ότι τα θέλω μας και τα όνειρα μας δεν συμπορεύονται. Καλό είναι, αυτό να το παρατηρείς πάντα. Είναι σημαντική αυτή η συζυγία!
Εσύ που έχεις πολλές θαυμάστριες, δεν κολακεύεσαι από αυτό;
Τι να κολακευτώ;… Δεν ασχολούμαι με αυτό. Δεν λέω ότι δεν συμβαίνει, έχω δει ανθρώπους, και να ασχολούνται, και να καβαλούν το καλάμι! Αλλά ό,τι δεν μου προσθέτει σαν άνθρωπο, μου είναι άσκοπο. Προτιμώ να ασχολούμαι με το καλό και το όμορφο και να το εμπνέω και στον άνθρωπό μου και στον φίλο μου, παρά να κάθομαι και να συμπεριφέρομαι ως αργόσχολος. Γιατί δεν καβάλησα το καλάμι. Δεν το καβάλησα, τί να κάνουμε;…
Έχεις κάνει πολλές εμφανίσεις στο εξωτερικό. Πώς είναι το Ελληνικό κοινό εκεί;
Έχω ακούσει την ατάκα, ιδιαίτερα στην Αθήνα, ότι οι άνθρωποι εκεί είναι 50 χρόνια πίσω. Μακάρι, λοιπόν, να ήμασταν κι εμείς 50 χρόνια πίσω. Είναι άνθρωποι που έχουν ξενιτευτεί και δουλεύουν για να ζήσουν σε μια ξένη χώρα, υπό άλλες συνθήκες απ’ ό,τι στις γνώριμες τις δικές μας. Διατηρούν τα ήθη και τα έθιμα γιατί νιώθουν έντονη την ευθύνη να διατηρούν την ελληνική τους ταυτότητα. Και στεναχωριέμαι που εδώ, αντιθέτως, διακατεχόμαστε από ξενομανία!
Έχεις εμφανιστεί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά με αφορμή τις εμφανίσεις σου στην Πάτρα, τι θα ‘λεγες για το κοινό αυτής της πόλης;
Η Πάτρα έχει το εξής: Αν τον αγαπήσει τον καλλιτέχνη θα του δώσει τα πάντα. Αν όχι, δεν πα… να χτυπιέται, δεν μπορεί να περάσει σε αυτή την πόλη! Η αλήθεια είναι ότι έχω εισπράξει πάρα πολλή αγάπη από τον κόσμο της Πάτρας και από ανθρώπους που έρχονται στο μαγαζί, αλλά και ανθρώπους που με συναντούν στο δρόμο. Μετά από το X- Factor και από την Eurovision, ιδιαίτερα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, παππούδες και γιαγιάδες δηλαδή, εκφράζονται πιο έντονα… Είναι άνθρωποι που δεν θα έρθουν ποτέ στο ROMEO αλλά στον δρόμο όταν με βλέπουν θέλουν να με αγκαλιάσουν, να με φιλήσουν και αυτό είναι πολύ συγκινητικό για μένα. Γενικά αισθάνομαι απέραντη υποχρέωση στους Πατρινούς που έχουν ανοιχτή την καρδιά τους σε εμένα. Και γι’ αυτό θέλω να πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ!
Τι εύχεσαι για το 2019 που μόλις μπήκε;
Εύχομαι να έχουμε υγεία και να αγαπάμε! Κι αυτό να είναι έμπρακτο. Να μην λέμε μόνο «Σ’ αγαπώ», γιατί η αγάπη είναι η «κίνηση», δεν είναι ο λόγος… Επίσης, εύχομαι αυτή την χρονιά να κοπιάζουμε, να σκεφτόμαστε και να διακρίνουμε τι από όλα αυτά που δεχόμαστε είναι προς όφελός μας, και τι όχι. Γιατί η αλλαγή, ξεκινά από τον καθένα μας ξεχωριστά!
