Πέτρα, σε βρίσκουμε πλέον σε ένα από τα πιο επιτυχημένα σήριαλ της φετινής σεζόν, το «Κόκκινο Ποτάμι». Πως ξεκίνησε καταρχάς η δική σου ιστορία στο χώρο της υποκριτικής;
Ένα κομβικό σημείο που μπορώ να θυμηθώ είναι στα 24 μου που ήταν η τελευταία χρονιά που μπορούσα να δώσω στο Εθνικό και το Τέχνης οπότε και παραιτήθηκα από τη δουλειά που είχα τότε ώστε να προετοιμαστώ και να δώσω εξετάσεις. Θυμάμαι είχα νιώσει μεγάλη ανακούφιση όταν το έκανα.
«Κόκκινο Ποτάμι» πως έγινε η πρόταση;
Η casting director κ. Χρύσα Ψωμαδέλλη με κάλεσε σε ένα ραντεβού με τον κύριο Μανουσάκη και στη συνέχεια μου είπαν ότι με σκέφτονται για τον ρόλο της Χαράς. Όταν μου εξήγησαν περί τίνος πρόκειται μου ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελα να είμαι μέρος του. Είναι μια δουλειά που γίνεται με πολύ κόπο και προσφορά από όλους μας.
Συνεργάζεσαι με έναν από τους κορυφαίους Έλληνες σκηνοθέτες, τον
Μανούσο Μανουσάκη, τι σημαίνει αυτό για μία νέα ηθοποιό;
Είναι πολύ ευχάριστο και αναζωογονητικό να προκύπτουν τέτοιες συναντήσεις και ειδικότερα με ανθρώπους που έχουν τόσα πολλά να σου δώσουν. Νομίζω το σημαντικότερο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να μη φοβηθείς, να παραμείνεις ανοιχτός (όχι αμυντικός) και να πάρεις όσα περισσότερα μπορείς.
Πες μας δύο λόγια για τον ρόλο σου στη σειρά.
Στη σειρά υποδύομαι τη Χαρά μια Πόντια κοπέλα από την Αμισό (Σαμψούντα). Η ιστορική συγκυρία την αναγκάζει να φύγει από το σπίτι της, να κρυφτεί στα βουνά, να χάσει τους δικούς της και να υποστεί οδυνηρές καταστάσεις. Όμως θα προκύψει και κάτι καλό μέσα σε όλα αυτά.
Πιστεύεις ότι τα σενάρια με βάση το ιστορικό μας παρελθόν, έχουν
ενδιαφέρον και στις νεότερες γενιές;
Έχουν ενδιαφέρον γιατί μας αφορούν. Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται κι όσο δε μαθαίνουμε από από τα λάθη μας θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις ίδιες καταστάσεις ξανά και ξανά.
Είναι σύγχρονα τα διδάγματα τους; Aν ναι ανάφερε μας μερικά.
Ο διχασμός πάντα δημιουργεί πρόβλημα. Όλοι φέρουμε ευθύνη γι’ αυτά που κάνουμε και γι’ αυτά που δε κάνουμε. Όμως αντί να μεμψιμοιρώ για τα μαθήματα που δε πήραμε θα σταθώ στο γεγονός πως αυτή τη στιγμή στο Χονγκ Κονγκ, στη Χιλή, στην Καταλονία, στον Λίβανο, στο Ιράκ, στην Κολομβία, στην Αϊτή, η κοινωνία αποδεικνύει έμπρακτα πως μπορεί και αναπτύσσει συλλογική συνείδηση.
Πέτρα κατά την δική σου άποψη, η Πάτρα πολιτιστικά σε τι φάση
βρίσκεται; Mπορεί έστω να αναδείξει τα ταλέντα της;
Δυστυχώς ζούμε σε ένα υδροκέφαλο κράτος που όλα περιστρέφονται γύρω από την Αθήνα, αν μείνεις πολύ καιρό μακριά από την πηγή των γεγονότων το σύστημα σε αποβάλει. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σ’ αυτούς που έχουν τη δύναμη και το κουράγιο να αντιστέκονται σε αυτό και αξίζουν την υποστήριξη όλων μας.
Τι θα ευχόσουν για την νέα χρόνια στους συμπολίτες μας και τι θα
ήθελες να συμβεί πολιτιστικά στην Πάτρα!
Πολιτιστικά θα ήθελα να δοθεί βήμα στους νέους αλλά παράλληλα και η κατάλληλη υποστήριξη. Τώρα αυτό που εύχομαι είναι Αλληλεγγύη! Στην πραγματικότητα το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον.
